Peter Saville

karşılaştırdığında bu tasarımcıların düzenli estetiğini kendi tasarım anlayışına daha yakın buluyor. Saville’in ilk ticari projesi olan "The Factory" afişinde Tschibold’un etkileri belirgindir, afişte okulda bulduğu bir endüstriyel uyarı işaretini kullanır.

"Albüm kapağı CD kitapçığı haline dönüştüğünde tasarımcılar bir ultimatomla karşı karşıya kaldılar: küçülmek veya ölmek. Her iki şekilde de bir dönem sona eriyordu. Bir grafik tasarımı aracı olarak plak kapağı deneysel biçimden çıkan yaygın bir sanat dalı olmuştu. Standartlar 1960'lı yılların başında Blue Note markası için çalışan tasarımcı ve fotoğrafçı Reid Miles ve Francis Wolf tarafından konmuştu. Onların ikonografik portreleri Miles Davis, John Coltrane ve Charlie Parker'i düz yazı karakterleri ve parlak renk blokları arkasında dondurup daha iğne plağa değmeden önce hayranları cazın alt dünyasına taşıyordu. O onyılın ortasında herkes akımı yakalamıştı, Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band ve Bob Dylan'ın Bringing It All Back Home abümleri artık toplumun plak kadar sanat yapıtından da beklentileri olmasını hazırlamıştı. 1970'lerde tezgah üzerinden milyonlarca albüm geçti ve hepsi 1970'lerin Led Zeppelin ve Yes gibi grupların mitolojik fantazileri ile bezenmişti. Storm Thorgerson'un Hipgnosis adlı stüdyosu Pink Floyd için hayret uyandıran kavramsal çalışmalar yaratıyordu; şişme domuz, 8:6 üzerindeki Battersea güç istasyonunun yanından geçenlerin hâlâ aklından çıkmıyor. 1980'lerde Wham ve Duran Duran gibi grupların pin-up ticariliği artık pazarlama araçlarından ayırt edilemiyordu. Ama görev yerine getirilmişti. Grafik tasarımı gündelik yaşamın bir parçası olmuştu.

Saville'in gerçek yeteneği hepsinden referanslar aldığı pop, moda ve sanat dünyasında dolaşmaktır. Ama her zaman tasarımın yüzeysel doğasının bilincindedir. Bir keresinde "Hiç kimse ambalajına dayanarak bir paket bisküvi satın almamıştır" demişti.